Schrijven was voor mij nooit enkel een intellectuele bezigheid. Het was een spirituele daad. Mijn woorden vloeiden voort uit mijn leven, mijn lichaam, mijn strijd, mijn geloof. In de stilte van het klooster, en ook in de rumoerige wereld daarbuiten, zocht ik naar taal die verbindt, verheldert en uitnodigt tot bezinning.
Verlangen als Antwoord (2013)
Mijn eerste boek was een innerlijke noodzaak. Ik wilde delen wat het betekent om als vrouw, als mens met een lichamelijke beperking, en als religieuze mijn weg te vinden in een wereld die vaak haastig en hard is. Verlangen als antwoord is een spiritueel dagboek, een verzameling overwegingen over wat verlangen betekent. Niet als iets dat vervuld moet worden, maar als een kompas dat richting geeft aan het leven.
In het boek reflecteer ik op thema’s zoals stilte, gemeenschap, roeping, ziekte, vrouw-zijn en geloof. Mijn ervaringen als dominicanes verweef ik met bijbelse verhalen, mystieke teksten en dagelijkse waarnemingen. Het verlangen is de drijvende kracht achter elke echte ontmoeting – met de ander, met God, met jezelf.
Veerkracht (2016)
Dit boek schreef ik toen ik me realiseerde hoeveel mensen worstelen met hun lichaam. Mijn eigen lichaam is anders, fragiel, zichtbaar getekend door het Marfansyndroom. Maar het is ook mijn huis, mijn instrument, mijn heilige ruimte. In Veerkracht vertel ik openhartig over die reis.
Ik wil geen heldin zijn, en ook geen slachtoffer. Ik wil mens zijn – en laten zien hoe kracht kan ontstaan uit kwetsbaarheid. Lezers vertelden me na publicatie dat ze zich eindelijk gezien voelden. Dat ze durfden te spreken over pijn, schaamte of beperking. Dat was voor mij de grootste beloning.
“Je lichaam is geen obstakel, maar een toegangspoort tot innerlijke wijsheid.”
Het boek werd gelezen in gespreksgroepen, gebruikt in pastorale settings en bracht veel mensen op gang in hun eigen verwerkingsproces. Het blijft bijzonder hoeveel herkenning er is in het gedeelde woord.
Drijfveer – Voorbij de Angst (2019)
Mijn derde boek is misschien het meest persoonlijk. Het gaat over angst – iets wat ik diep ken uit eigen ervaring. Angst voor operaties, angst voor uitsluiting, angst om niet goed genoeg te zijn. Maar ook over de moed om verder te gaan. Drijfveer gaat over vertrouwen dat dieper is dan onzekerheid.
In het boek breng ik eigen verhalen samen met die van anderen. Ik interviewde mensen die te maken kregen met tegenslag en ziekte, en hun kracht inspireerde mij. Ook verbind ik de verhalen met de Bijbel, waarin zoveel figuren bang zijn – en toch handelen.
Dit boek werd vaak gelezen in retraites en bezinningsdagen. Het is geschreven voor wie onderweg is, op zoek naar houvast in het donker. Want zoals ik schreef: “Angst is menselijk, maar het is niet ons eindpunt.”
Boeken als Dialoog
Voor mij zijn boeken geen monoloog, maar een dialoog. Na elke lezing, na elk hoofdstuk dat iemand met mij deelde, groeide het gesprek. Mensen stuurden brieven, spraken mij aan na lezingen of schreven hun eigen verhalen terug. Die cirkel van delen en ontvangen is wat spiritualiteit voor mij levend maakt.
Mijn boeken zijn nog steeds verkrijgbaar bij christelijke boekhandels en online platforms. Wie leest, leest niet alleen mijn verhaal – maar raakt misschien ook aan het zijne.
Elk boek dat ik schreef, was een vorm van gebed. Een zoeken naar taal die draagt. En als die woorden ook maar één mens helpen om zich minder alleen te voelen, dan was het schrijven de moeite waard.